คือก็ดีใจนะ แต่...กรูความจำมีปัญหาอ่ะ จำเพื่อนไม่ค่อยได้ อย่าว่าแต่เพื่อนเลย
ญาติพี่น้อง ที่ไม่เจอกันนานๆยังจำไม่ได้เล๊ย...เคยโดนรถชนไง สมองเลยเจ๊งอ่ะ
แต่เพื่อนก็ดีนะ มันช่วยย้อนอดีต เรียกชื้อเต็ม นามสกุลเต็มซะ...เกือบยกมือ
แล้วตอบว่า "มาค่ะ" เลยทีเดียว กว่าจะจำได้ เล่นเอาเส้นเลือดปวดตึ้บๆเหมือนกัน
ก็นั่งคุยกันตามประสาคนแก่ ถามถึงเพื่อนคนนั้น-คนนี้ สารทุกข์สุขดิบกันไป
ได้ความรู้สึกดีนะ...หลังจากไม่ได้เจอเพื่อนเก่าๆเลยตั่งแต่ย้ายกลับ กทม.
คุยกันโดยไม่ต้องระเวงระวังว่า เขาจะรับเราได้มั้ย เพราะก็รู้ๆนิสัยกันอยู่นานแล้ว
ขอบคุณเพื่อนมาก ที่กลับมาทำให้วันๆที่น่าเบื่อ ได้มีอะไรให้นึกถึง...
เคยนะ...นั่งคิดไปเพลินๆว่า ถ้าพวกเราแก่มากๆแล้ว เราจะยังมีเรื่องอะไรมาคุยกัน
ยังจะนั่งขำ นั่งเศร้า ในเรื่องราวของแต่ละคนอีกมั้ยนะ ??? อือ...น่าคิดนะ....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น